KAÇIŞ

"Yine de bize bu gerçeği söyleyebilirsin değil mi?" gözlerime ciddi bir şekilde bakmaya başlamıştı. Gözlerinde ki o alay yok olmuştu. Artık gözleri duygularını yansıtmıyordu. Boş bir duvara bakar gibi Barlas ve bana bakıyordu.
"Gerçek," dedi ve o zaman olanlar oldu. Derin ve boğuk bir şekilde kahkaha atmaya başladı. Aynı zamanda titriyordu. Titremesi şiddetlenirken boğazında bir kızıllık belirdi. Elleriyle başının iki yanını kavradı ve çevik bir hareketle sağa doğru çevirdi. Boynunu kırmıştı ve gözlerinin mavi rengi mora dönüyordu. Ona ait olmayan derinden gelen bir ses konuştu.
"Gerçeği kimse söyleyemez. Gerçek sonsuza dek bana ait."