Gölgende Kaybolurum

Gölgeler ne masumdur oysaki. Arkamdan vuran gün ışığı, önüme gölgemi düşüyor, yalnız kaldığım gölgemde kaybolmaya neden oluyordu. Ama ben bu sefer kendi gölgemde kaybolmadım, ben bu sefer gölgende kayboldum. Artık ne zor bulunurum oysaki. Zemine düşe kar olsun, yağmur olsun, taş olsun. Arkdan vuran bir ışık, önüne düşen bir gölge... Peki o gölge de kaybolmak. Ah ah gölgende kaybolurum, kimse bulamaz beni. Yıldırım düşer tepeden,kalbime isabet eder sanki...