Kroniki Mikrokosmosu

I pojawił się nowy księżyc, zwiastując Jej nieodległe już wtedy nadejście. Zakrył część nieba, odbierając mu zrazu część jego światła. Nie zachodząc ni dniem ni nocą, nie bał się słońca ni księżyca ni odwiecznych praw ruchomego nieboskłonu. Zupełnie tak, jak Ona.
I zburzył spokój i harmonię, odwiecznym prawem przyciągania ściągnął zagładę na ludzkie serca.
Zagładę w postaci kobiety.
- Ostatnie podanie dawnych dni.