Bir yıldız eğer kayarken bir insana yakalanırsa onu görenin gönlünden geçeni gerçek edermiş. Ardından kalan yıldız tozlarını da yeryüzüne serpermiş. İnsanlar ise o yıldız tozlarıyla yeryüzündeki ışıkları çoğaltmayı ve daha da parlak ışık kaynakları yapmayı öğrenmiş. Böylece önce evler sonra sokaklar aydınlanmış. Zaman geçtikçe ve ışıklar arttıkça yıldızı görmek zorlaşmış. Işığa alışan insanlar karanlıkta parlayan yıldızı göremez olmuş. Sonra yıllar boyunca gözükmemiş yıldız. Nihayet geri döndüğünde beklediği manzarayı bulamamış. Çünkü insanlar onu karanlığın içinden gülerek izliyormuş. Ve yıllar boyunca yıldız ışığını kaybedene dek insanları kendi ışığında aydınlatmış. Ancak her şeyin sonu geldiği gibi elbet bir gün yıldızında sonu gelecekti. -Bu hikaye yıldızlarla ilgili değildir. 130123 [oneshot]All Rights Reserved
1 part