Sildiğimi sandığım tüm anıları bana geri getirdiğinde, korkularımı uyandırdığında, bir kalbim olduğunu fark etmeme sebep olduğunda nefret ettim senden.
Yapayalnız olduğumu fark ettiğimde de, koca dünya başıma geçtiğinde de seni suçladım. Tüm günahı sana yüklersem belki kendi sırtımdaki yükten kurtulurum, kalbimi ezen ağırlık hafifler sandım. Olmadı. Tekrar, bu sefer daha da çok nefret ettim senden.
Ama en çok nefretimi besleyemediğim için nefret ettim senden. Her nefretimde içime ektiğin umutlar yüzünden. Ellerimi tutacağına inandırışından nefret ettim. Bizi bir savaşım içine itelediler. Bizim savaşımız değilken bile bize yüklediler ve eğer sen gidersen ben bu savaşta yalnız nasıl yürürüm bilemiyorum. Bu yüzden nefret ediyorum senden tekrar ve tekrar. Çünkü ödüm kopuyor. Ben başka bir yalnızlık kaldıramam ki Arslan. Benim bütün yalnızlığım zaten bu kadar.
"Olur da bir gün bu savaştan sağ çıkabilirsek tut ellerimi, söz ver bana tutacaksın ellerimi."
"Söz veriyorum."
Instagram: mei.gunes
Tiktok: urfavsonserina
"Evdeki hizmetçiler neyse sende o sun"
zorundalıkda olsa ben onun karısıydım.
"Bekaretini bozduktan sonra sana asla elimi bile sürmeyeceğim şu karşıdaki koltukda yatıp kalkacaksın asla yakınıma gelmeyeceksin!" dedi kalın sesiyle.
Ben bir ömür bu adamla nasıl evli kalacaktım.