𝓜𝓸𝓳𝓮 𝓼𝔃𝓬𝔃𝓮̨𝓼́𝓬𝓲𝓮

[...]
źle się czuł sam ze sobą. Widząc go - kilka metrów przed sobą, kiedy dzieliła ich tylko siatka, wcale nie czuł się lepiej [...]. Tłumy zagorzałych fanów obu klubów wydawały hałasy - śpiewali, krzyczeli, gwizdali, a buty skupionych, i zmotywowanych do wygranej siatkarzy piszczały. On też powinien czuć się jak każdy z jego kolegów, bądź rywali. Jednakże jego myśli krzyczały: "Mogłem inaczej postąpić". Siatkarz nie dał po sobie znać, że coś było nie tak, że coś mu leży na sercu i nie potrafi sobie sam z tym poradzić. Był wykończony. Nie jadł nic od dłuższego czasu, czuł jak opada z sił. Bolała go głowa. Kończyny powoli odmawiały posłuszeństwa, lecz musi się utrzymać do końca meczu dla klubu. [...] Po challenge, piłka trafiła do rąk z pozoru pewnego siebie siatkarza. Odbił od ziemi piłkę kilka razy, podrzucił ją do góry i ustawił się do serwisu. Będąc pochłoniętym grą, w jego głowie nie było nic, mógł oczyścić chwilowo swoje myśli od wszelkich zmartwień. Piłka była już za siatką, kiedy zauważył coś dziwnego. Jego 𝓼𝔃𝓬𝔃𝓮̨𝓼́𝓬𝓲𝓮 ledwo stało na nogach, a kiedy widział, jak jego powieki zaczęły opadać, skóra mu pobladła, ręce opadły bezwładnie wzdłuż jego ciała, a jego nogi trzęsły się jak galaretka, bez chwili namysłu zaczął biec w jego kierunku, aby uchronić go przed upadkiem, robiąc wślizg pod siatką [...]
Cześć!
Zapraszam do czytania mojej siatkarskiej książki. Nie wszystkie sytuacje będą zgodne z prawdą, ale postaram się nawiązać mecze do tych prawdziwych. Muszę ostrzec, że rozdziały nie będą regularne, ponieważ mam dużo nauki i innych zajęć. Jeżeli ktoś będzie miał jakieś uwagi, to śmiało może pisać w komentarzach.
Z góry dziękuje i zapraszam do czytania! Mam nadzieję, że nikogo tą książką nie zawiodę.
Ps: To moja pierwsza książka nad którą się staram, i chce ją napisać