"Neden ağlıyorsun minik?" Diye sorup yanına oturan Gökçe cebinden çıkardığı şekerleri çocuğa uzattı. "Al al utanma sakın." Deyip elindeki şekerleri hemen çocuğun avucuna sıkıştırmıştı. "Ağlama olur mu? Sen ağlarsan bende ağlarım bak." Gökçe bu sözleri öyle içten söylemişti ki küçük kız gülümsemişti hemen. Elini küçük kızın akan gözyaşlarına değdirip silmeye başladı. Amacı sadece o gözlerden yaş gelmesini engellemekti. Ama koluna uygulanan baskıyla hızla elini geri çekti. Başını çevirip kendisine bakan gözler ile afallamıştı Gökçe. Kötü bir şey yapmak istememişti ki. "Çek o pis ellerini yiğenimin üzerinden." Deyip Gökçe'nin kolunu iyice sıkan Kerem acımasız bir şekilde karşısında ki korkmuş gözlere bakıyordu. (EVET YENİ BİR KURGU İLE YENİDEN BAŞBAYAYIZ. İNŞALLAH BU KURGUMUDA SEVEREK OKURSUNUZ. PRANGA AİLESİNE SENDE KATILMAK İSTİYORSAN TIKLA VE OKU. EMİN OL PİŞMAN OLAMAYACAKSIN...) ❌Kitabın kurgusu bana aittir. Çalınma söz konusu olursa yasal işlem başlatmaktan çekinmem.❌