Jüpiter Günlükleri

Yaralarına bakmam bittiğinde telefonumdan sakin bir müzik açtım. Gözlerini kapatıp müziği dinlediğinde "Müzikler ruhu iyileştirir." diye mırıldandım.

Aktan hüzünlü gözlerini hâlâ benden saklarken "Ölmüş bir ruhu iyileştirmenin bir anlamı var mı ki?" dedi. Ölü müydü o? Ruhu çoktan ölmüş müydü? O zaman neden yaşıyordu ki? Ne garip bir yazgı!

"Ölmüş bir ruh hiç mi dirilmez Aktan?"

"Hiç dirilmez."

"Peki, ama benim bu müziğe ihtiyacım var. Çünkü ben ruhumun dirildiğini hissettim."

Aktan hızla gözlerini bana çevirdi. "Dirildiğini mi hissettin? Nasıl oldu bu?"

"Bir çift mavi göz kalbime nüfus etti. Bu koca evrende yalnız kalmıştı oysa kalbinde herkese yetecek sevgiye sahipti. O sevgi nabızlarımı sarmaladı ve ruhum dirildiğini hissetti. Yıllar sonra ilk kez kalbim biri için çırpınmıştı."