Η αρχή του τέλους:Επώδυνες ψυχές

<<Εσυ πρέπει να είσαι η Άννα>> ακούστηκε μια βραχνη φωνή <<ναι εσύ ποιος είσαι;>>η Άννα ήταν μπερδεμενη δεν μπορούσε να καταλάβει... Του ξέφυγε ένα γέλιο <<Παράξενο να μου το ρωτάνε στο σπίτι μου αλλά αφού θες να συστηθούμε πριγκίπισσα...>> πριγκίπισσα; μα ποιος να είναι αναρωτήθηκε η Άννα, δεν καταλάβαινε «Με λένε Αλεξάντερ...>> μόλις το άκουσε αυτό άρχισε να την λούζει κρύος ιδρώτας δεν ήξερε τι να κάνει ούτε τι να πει απλά κοιτούσε, αυτά τα μαύρα μαγευτικά μάτια...
<<Χα-χαρη-κα>> ήθελε η φωνή της να βγαίνει με αυτοπεποίθηση αλλά δεν τα κατάφερνε..<<Με φοβάσαι; και καλά κάνεις>>Ειπε ο Αλεξαντερ με την σαγηνευτική φωνή του. Όταν ακουσε η Άννα Αυτά τα λόγια ξεροκαταπιε και γύρισε να φύγει.. αλλά ο Αλεξαντερ άπλωσε το μεγάλο του χέρι και την σταμάτησε, τα πρόσωπα τους ήρθαν σε απόσταση αναπνοής <<Πλάκα κάνω μην φοβάσαι. Γιατί ήσουν έξω τι έψαχνες;>> της είπε πάνω από τα χείλη της.

________________________________________________________________________________________________

Τι θα γίνει όταν θα έρθουν σε μια συμφωνία; Θα μπορέσει ένας αναγκαστικός γάμος να ενώσει δυο ψυχές; Θα είναι καταστροφική η ένωση μιας επώδυνης και μιας σακατευμένης ψυχή;