Günler hep aynıydı aslında değişen bir şeyler olması pek mümkün değil Sevgili Günlük, bugün yine bir avuç umut değil bir avuç gözyaşı vardı. Alışacağız demiştik ama hayat bizden daha acımasız, yaralarım kabuk tutmadan yenisi ekleniyordu. Bende ki de akılsızlık unutacağım diyorum hep ama kabuklarını soyuyorum izleri kalıyor. ~ "Dur lütfen! beni daha önce kimse öpmedi." Afallayarak yüzüme baktı önce daha sonra şefkatle gülümsedi. Elini saçlarımın arasında gezdirdikten sonra bakışları derinleşti. Korkarak baktım ona az önce söylediğimi yok sayacak tedirginliği bütün vücudumu esir aldı. Boyum ondan fazlaca kısa kaldığından üzerime biraz daha eğildi. Titremeye başladığımda hıçkırıklarım arttı. "Merak etme ufaklık öyle masumsun ki bu zamana kadar temiz kalmışsın. Ben kirletemem seni, kimse dokunmasın sana olur mu? Ben bile."