İHTİLAL

Dünyanın başıma yıkıldığı anlar oldu. Birilerini gömdüğüm, bir cesedi toprakları avuçlayarak çağırdığım hatta cenaze evlerinin eşiğinde kalbimin içindeki acıyı gülümsemeye çevirdiğim.

Kendi evimden kovulup, kendi kapımı çalamadığım vakitler oldu.

Herkesten kaçıp sığındığım liman sular altında kalırken ben yine yalnız kaldım. Savaştım. Kırdım, kırıldım. Her savaşın altından üstüm tozsuz, gözüm yaşsız kalktım. Bir şeylerin üstesinden geldim kendimce ama sana yenildim. Bu hayatta girmediğim tek savaşta mağlup oldum. Yenildim. Ve sana yenilerek verdiğim tüm mücadele, kazandığım her şeyi yakıp kül ettim. Bu sefer ayağa kalktığımda üstüm başım toz içinde, gözlerimde birkaç damla yaşla sığındım limanına. Oysa o liman bana asla sığınak olmamış, asla kabul etmemiş beni...

Dünyanın başıma yıkıldığı anlar oldu. Ve ben kimseyi gömemedim....'