ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟ

Ω, αυτός ο ανέστιος άνεμος,
λυσσομανά έξω απ' τα παραθυρόφυλλά μου
πασχίζοντας να μου υπενθυμίσει
την τραγικά εφήμερη ιστορία του κόσμου.
Α, πως ταρακουνά τον μακάριο ύπνο μας
παλεύοντας να μας ενσωματώσει
στο άγριο παιχνίδι του.

Ω αυτός ο άναρχος αέρας
πως τραντάζει τα εφησυχασμένα όνειρά μας
σκορπώντας ανελέητα τα αυριανά σχέδια
της πρόσκαιρης ζωής μας...
Α, πόσα έχει να μας διηγηθεί
τούτος ο σοφός στρατοκόπος
για το επόμενο μετέωρο βήμα μας
πριν την τελευταία πτώση.

Αφουγκραστείτε μαζί μου τον άνεμο
που σκορπά τις στιγμές των ανθρώπων
σαν τα χρυσοκίτρινα του φθινοπώρου φύλλα
που πια δεν αντιστέκονται.
Ω αυτός ο πεισματάρης άνεμος
ο δυνατός και ανελέητος,
ο πολυπράγμων και ισχυρογνώμων
κάτι προσπαθεί να πει.

Α, σωπάστε επιτέλους κι αφουγκραστείτε τον
εσείς που τα γνωρίζετε όλα...

Ίσως τότε κάτι να καταλάβετε από αυτή τη ζωή.

https://www.goodreads.com/author/show/15057513.Giannis_Nikolaidis_?fbclid=IwAR103mBIBfpXQh01DIb74e8W_nICOpKxcHQflVnpUUJZoXyJUZOgLvL1aDU