ODANIN KARANLIK KÖŞESİ

... Geçmişimle benim savaşım. Kurtaramadığım çocukluğumla, durduramadığım ama kimsenin görmediği göz yaşlarımla. Benim bir hayatım yok, kader nereye sürüklerse oradayım. Anılarım yok. Sonradan bulduğum ama içimde hep yaşattığım ailem var. Geçmişim karanlık , kötü Kerem sen ne beni kurtarabilirsin geçmişimden ne de girersen çıkabilirsin geçmişimden, ben her geçen gün batıyorum, anılar acı veriyor. Ben bir ölüyüm Kerem yaşayan ölü.

-Dayanamıyorum, seni deli gibi severken akan her damla göz yaşın ok olup kalbime saplanırken sevdiğim kadın acı çekerken onun yanında olamıyorsam öleyim Maral. Yapma acıtma canımı bırak sana yoldaş olayım...

Maral geçmişinde bir çok acı çeken ve hala ayakta durmayı , güçlü olmayı başarabilen, geçmişini kurtaramayan o küçük kız çocuğu. Kerem ise onun yıllar sonra gelen ilacı, ışığı , dayanağı olacaktır.

"HEPİMİZİN VARDIR BİR KARANLIK KÖŞESİ, UNUTULMAYAN, KALBİMİZE MIHLANMIŞ ANILARI. GÜN GEÇTİKÇE KALBİMİZE BATAR PARÇALARI."