Karşımdaydı. Defalarca kez içimdekileri haykırmak istediğim , herşeyi söylemek istediğim kişi şuan tam karşımdaydı. Ve yalnızca durmuş ifadesiz bir şekilde bakıyordu bana. " Çağırdın geldim. Bir şey diyecekmisin artık. Yoksa susmaya karalı mısın." dedim dayanamayarak. Sanki ona bunu söylememişim gibi devam etti bakmaya . İfadesiz bir şekilde, dakikalarca... "Vazgeç Efsun." dedi geçen dakikalar sonra. Ne demek istedi anlamadım. Eğer aklımdan geçen şeyi kast ettiyse mümkün değildi... "Anlamadım? Neyden vazgeçeyim ?" "Anlamadım mı sanıyorsun Efsun? Bilmiyormuyum bana karşı olan hislerini, hayallerini?" Yüzüme vurduğu gerçekle lal olmuştum adeta. Ne diyeceğimi bilemedim. "Alphan ben..." "Sen ne Efsun? Sen ne? Bak... Gerçekten iyiliğin için söylüyorum. Bizden olmaz yol yakınken vazgeç. Olmayacak hayallere kapılma." Bizden olmaz... Olmayacak hayallere kapılma... Demesi kolaydı ama olmuyor işte.All Rights Reserved