Kelebekler.. Her zaman konduğu yeri güzelleştirirlerdi. Ömürleri kısaydı ama o kısalığı bile güzel hale getirirlerdi. "Kelebek." dedi küçük kız. "Senin ve benim simgem. Eğer bir gün ayrılırsak ve birbirimizi unutursak.." yüzü düştü. "Kelebek gördüğümüz anda birbirimizi hatırlayalım olur mu?" sessizce yere çömeldi. "Kelebekler sen yokken bile, güzelleştirir belki hayatımı. Sen yokken bile var olduğunu hissettirir." Erkek çocuğu büyük adımlarla kızın yanına geldiğinde kıza fısıldadı. "Hiçbir zaman bir kelebek görmemize ihtiyacımız olmayacak, çünkü hep beraber olacağız." | Sözler tutulmalı, cümleler unutulmamalı. |