VERA

Karanlık her yeri sardığında sokakta yürüyen genç kadın tedirgince arkasını döndü. Işten yeni çıkmıştı ve saat oldukça geçti, sokağın başındaki lambanın aydınlattığı alana geldiğinde arkasındaki çöp birikintisinin oradan bir ses geldi.

Genç kadının kulağına gelen ses bir bebek ağlamasıydı o tarafa yönelen kadın çöplerin arasına bırakılmış küçük bebeği gördü. Daha yeni doğmuş ve ölüme terk edilmişti, bu soğukta üstünde hiç bir şey yoktu. Kadın paltosunu çıkardı ve bebeğe sardı. Birisini görmek umuduyla etrafına bakındı lakin onu karanlık bir sokak karşılıyordu. Kucağındaki bebeği daha fazla sardı ve evine giden adımlarını daha da hızlandırdı.

Genç kadın bebeğin her ağlayışında gözünün önüne gelen acı geçmişle daha fazla sarıyordu bebeği. Hayat acımasızdı bazı anneler çocukları için hayatını feda edebilecekken bazı anne bile demeye dili varmadığı insanlar küçücük bedenleri sokağa atıyordu. Bir an durdu, kafasını gökyüzüne çeviren kadın yavaşça dudaklarını araladı:
"Bu sefer ona bir şey olmasına izin vermeyeceğim." diye mırıldandı.