
-Acınası.
Şaşırmış bir şekilde baktım.
-Neden bir anda böyle bir şey dedin ki?
Bana baktı. Daha yeni sigarasından çektiği dumanı üstüme üfleyerek konuştu.
-Bize tiksinerek, iğrenerek bakan insanların kendi hallerine bakmaması acınası. Gerçekleri bile bile yalanlara inanmaları acınası. Tüm hayatlarını kahraman denen insanlara emanet etmeleri acınası.
Dediklerini bar masasının üzerindeki bardağımla oynayarak dinledim. O sigarasından bir duman daha çekerken hafif sırıtıp ben de içkimden bir yudum aldım. Ortamdaki duman ve içki kokusu insanı mayhoş ediyordu. Hafif karanlık sarı ışıklarla aydınlatılmış ortamda ona bakarak konuştum.
-Neden insanlardan bu kadar tiksiniyorsun?
Sigarasını ahşap masada söndürüp gözümün içine baktı. Her şey o yeşil gözlerde belli oluyordu. Acı, Üzüntü, Kin. Bana doğru yakınlaştı. Dudaklarıma nefesi değecek kadar yaklaştığında durdu. Gözlerimin önüne düşen saç parçasını yüzümden çekerken kendimi onun sıcak dudaklarına bıraktım.
Villain Deku x Reader
~Hafif Smut~All Rights Reserved