Ihlamurlar Çiçek Açtığında

Bekledim, beni fark etme ihtimalini göze aldım ve birkaç metre uzakta, dikkatle onu izlemeye devam ettim.

Ani bir hareketle yerdeki kömür parçasını eline aldı. Duvara bir şeyler karaladı ve arkasına bakmadan uzaklaştı.

O gözden kayboluncaya kadar bekledim duvara ne yazdığını okumak için.

Okuduğum yazı ile yüzümde oluşan minik tebessüme engel olamadım. Üzerime alınmıştım, pişman da değildim.

"Daha nereye kadar devam edecek böyle uzaktan uzaktan? ~Ö.S."

Aklıma gelen cümle ile buruk bir gülümsemeye dönüştü yüzümdeki tebessüm. Elimdeki kömürü düzgünce duvarın üzerinde hareket ettirdim.

"Bilmem, belki ıhlamurlar çiçek açıncaya kadar? ~S.A."