DİLEMİN

Boran&Nazlı

"Benim için her şey bitmişken, en kötü sona kendimi hazırlamışken pelerinli bir kahraman gibi bir anda hayatıma dalıp kurtarıcım olan adam; seni çok seviyorum. Belki benim sevgimin yanında senin sevgin ne ki diyeceksin ama inan bana benim sevgim de en az senin yüreğinin güzelliği kadar büyük."

Babamın sırf başlık parası uğruna beni üç karısı ve benden büyük oğulları ve benle yaşıt kızları olan 55 yaşındaki bir adama vermesini, üstüne istemediğimi söylediğim için yediğim dayağı odamda sessiz hıçkırıklarımla hazmetmeye çalışırken, evimizin dışından üç silah sesi yankılandı ve bir adam var gücüyle "Çık dışarı Rezzan iti" diye bağırmaya başladı. Rezzan; baba demeye utandığım şahsiyet dışarı çıkmış olmalı ki başka bağırışmalar olmaya başladı. Odamdan çıkıp kapıya ulaştım. Bağıran adam babamı altına almış yumrukluyordu. Aynı zamanda ise"Nasıl yaparsın, sende hiç utanma yokmu? Şerefsiz" gibi sözler sarf ediyordu. Annemle ne olduğunu anlamaya çalışan biz ise ne yapacağımızı şaşırmıştık. Adam babamı yere atıp"Vermiyeceksin" dedi. "Yarına hazırlığınızı yapın Dermanlı aşireti hayırlı bir iş için size gelecek." Bunu der demez yerde yatan babamdan gözlerini çekip bana baktı. Gözleri bir girdap gibi beni içine çekerken ilk defa göz göze geldiğim birinin etkisi bende çok büyüktü.