"Vazgeçmiştim her şeyden. Zaten dallarım da kurumuştu. Bu kadar yaşamak yetmişti. Çıktım o çatıya, oturdum. 'Daha ne bekliyorsun, atlasana!' dedim kendime. Daha fazla nefes almak istemiyordum. Tek ayağım boşlukta süzülürken bir cümle tarumar etti kararımı. 'Eğer yorulduysan yaslan omuzuma, içimde sensiz, bizi taşımaktan yorulmuştum zaten'. O an anladım ki, yaşamaya ikna olmak için senin kaleminden çıkan cümleyi bekliyormuşum. Sen bana can suyu oldun, bende sana nefes olmak istiyorum." Başlama tarihi- 15.02.23All Rights Reserved
1 part