Aşk diye bir şey yoktur. Güzellik vardır , para vardır ,parasızlık vardır , iş vardır , işsizlik vardır. Vardır da vardır anlayacağınız. Gayet sosyalsizliğin dibine vurduğum hayatımda mutluydum ben. Yani sanırım. Bu allahın kasıntısı geldi ve hayatımdaki her şeye muhalefet oldu. Hadi beni geçtim el kadar çocuğa yazık. Açıkcası Ilgım'ında durumdan pek rahatsız olduğu söylenemez ama olsun. Allah odun diye yaratmış. Sanırsın ağaçlar bundan türemiş mübarek. Böyle bi param var havası, böyle bi CEO egosu , kaslarım var diye kasım kasım kasılmalar. İnsanın ömründen ömür çürütüyor. Ama yapacak bir şey yok. El mahkum derler ya aynı o durum işte. Yani sırf mecbur olduğumdan dolayı yoksa bu kasıntının yanında bir saniye bile durmam.
Yani sanırım...
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024