Και κάπως έτσι όλα αλλάζουν

Ολίβια:
Μετά από τον θάνατο των γονιών της, η Ολίβια σταμάτησε να είναι το χαρούμενο,κοινωνικό κορίτσι που ήταν στο γυμνάσιο. Ο απίστευτος πόνος από την απώλεια των γονιών της, το κενό που ένιωθε στην καρδιά της και η αναγκαστική μετακόμιση της σε μια άλλη πολιτεία για να μείνει με την θεία της την Νάταλι, η αδερφή της μητέρας της, και η πλέον κηδεμόνας της ήταν αρκετά για να την αλλάξουν. Σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τον εαυτό της και να προσπαθεί να ευχαριστεί τους άλλους. Σταμάτησε να θέλει να νιώθει χαρούμενη και άφηνε μόνο τον πόνο να κυριαρχεί σε ότι ένιωθε. Σε όλα τα προβλήματα της προστέθηκε και η απαίσια κακομεταχείριση των συμμαθητών της στο καινούργιο σχολείο γιατί όπως λένε είναι ένα φρικιό με τα μαύρα της ρούχα, την αντικοινωνικότητα της, την ασχήμια της, ένα μωρό που είναι έτοιμο να κλάψει σε κάθε προσβολή που τις λένε και που δεν μπορεί να τρέξει να "κλαφτεί" στους γονείς της. Αλλά το κορυφαίο είναι σαν όλοι να την κατηγορούν για το θάνατο των γονιών της. Αυτό οδηγεί σε μια λύση για αυτήν. Να πληγώσει τον εαυτό της. Προτιμά να νιώθει τον σωματικό πόνο και όχι τον ψυχι