Gustong manlaban ni Lea bago pa siya tuluyang matupok... ngunit nang ibuka niya ang mga labi para magprotesta, isang mahaba at malalim na ungol ang kumawala sa kanyang bibig. Saglit na kumalas si Ishmael. "I love you, Lea. Marry me." Napiit ang mga salitang nais niyang sabihin. Noon, tatlong taon niyang inalagaan ang kanilang relasyon, na napunta sa limang taong paghihi walay nang magpatangay ito sa tukso. Ngunit hindi siya nakatanggi nang muli siyang pangkuin nito, papasok sa cottage. Ito na ang kanyang pagkakataon: ang tuluyan nang magpaalam sa tunay na pag-ibig... o i-welcome itong muli...

Hindi makapaniwalang pinasadahan ng tingin ni Aeon Grae de Dios ang bagong yaya ng kanyang mga anak mula ulo hanggang paa. By just looking at her, he could easily assume that the woman who was sitting on his visitor's chair was totally different from his twin's former nannies. Pansin niya iyon base pa lang sa walang kaayos-ayos na mukha nito at sa kasuotan nitong minana pa yata nito sa lola sa tuhod nito. Out of style na kasi ang maluwang at bulaklaking long sleeves na suot nito. Idagdag pa ang palda ng babae na aabot sa sakong nito. Nagmukha rin itong mas matanda sa edad na nakasulat sa resume nito dahil may suot itong makapal na salamin. Ni wala itong kolorete sa mukha. Yung totoo, sinadya ba ng pinsan niyang si Zephyrine na magrekomenda ng yayang tila walang dating, mukhang nerd at conservative para makonsensiya siyang patulan ito at ikama? Ang pinsan niyang iyon talaga. Kapag nagkita sila, kukutusan niya talaga ito. On the second thought, mukhang okay lang naman siguro para naman hindi siya ma-tempt na ikama ang babae. He's getting bored of that kind of life anyway. "One more question before I hire you." "A-ano po 'yon, Sir? He noticed that she became uneasy. It seemed like she was feeling antsy under his stare that's why she wasn't looking at him. Aeon cleared his throat. Pinilit din niyang hulihin ang tingin ng babae bago muling magsalita. Mataman niya itong tinitigan sabay sabing, "Before I hire you I want to know if you're still a virgin or not." Napansin niya ang bahagyang pamumula ng pisngi ng babae. Alam niyang hindi na nito kailangang sagutin iyon dahil alam na niya ang sagot.

"Tulad ng buwan, Ikaw ay pupunta sa mga parirala ng liwanag ng dilim at ng lahat ng nasa pagitan At kahit na hindi ka palaging lumilitaw na may parehong mga ningning ay palagi kang buo." Keegan said while staring at the shining Moon that night. His voice were so deep yet so warm. I can't help but to stare at his face. This man right beside me... I didn't knew he'll be here saying those words. Our eyes met. I can't remove my gaze at him. How could I adore this guy when all he say is He wanted to kill me but ending up saving me in any way he can. He always shows how aggressive he were. How superior he was in every aspects. I look at him intently. Her perfect jaw line. His thick eye brows. His firm lips. His red hair. His tan skin. I like everything about him. "Tunay ngang higit kang nag niningning sa tuwing kasama mo si Khionne.. marahil ay, napukaw mo ang atensyon ko dahil galing ka sa kakaibang mundo. Iyon lamang ang tanging dahilan kung bakit ako laging naka masid saiyo." Why I feel so broken with those words? Helena Theia Lopez! Fix yourself! Hindi siya ang lalaking type mo! Pag balik mo sa tunay mong mundo, mas marami ka pang makikilalang lalaki higit pa sa mga Prinsipe dito! Especially Khionne! Hindi lang siya sayo mabait! Kung di sa lahat! So don't be stupid! Sigaw ng utak ko. "Akala ko dati..para kang araw na mahirap hawakan.." sabi ko. "Hindi pala, isa ka din palang buwan na nag sisilbing ilaw sa mga madilim kong gabi habang nandito ako sa mundong ito. Kahit hindi kita nakikita, alam kong nandiyan ka lang..nag hihintay sa pag babalik ko.." "Tama ka." Malamig na sabi nito. "Naghintay ako Theia, ngunit..hindi ko inaasahang sa pag babalik mo ay may nais kang pag masdan." He smile at me but I know. There's something in it. "Ihanda mo ang iyong sarili.. sa susunod na pag kakataon... Kikitlin ko na ang buhay mo." malamig na sabi nito saka tumayo at humakbang papaalis. How could my life get messy like this?! Just from that book?

This is a GxG Story! ☺️ "Gyle, ano ba!?" sabay hablot ko ng kamay ko dito, galing kami sa isang bar sa BGC at itong magaling kong kaibigan kung makahila sa akin akala mo wala akong feelings para masaktan sa paraan ng pag-hila nya, at talagang galit pa ito ng lingunin ako. "Umuwi na tayo." malamig na sambit nito. " Hindi pwede. may date pa ako, at tsaka diba kasama mo naman si zayne? uuwi naman ako eh. pero nag e-enjoy pa ako sa company nung kadate ko. kaya pls lang my friend, hayaan mo muna ako. ok?" maayos kong pakiusap dito, dahil lango na rin ako sa impluwensya ng alak ay hindi ko na iniintindi ang nagpupuyos na galit nito sa akin na hindi ko malaman kung ano na naman ang dahilan. " seryoso kaba maui? nag-eenjoy ka!? bakit hindi ko makitang komportable ka sa taong yun! bakit hindi ko makitang masaya ka sa pag-hawak at pagdikit nya sayo! ano bang klaseng enjoyment yang sinasabi mo ha maui, yun ba yung papayag ka na ikama ka nung nakakabwisit na lalaking yun ha!?" isang malakas na sampal ang natanggap nito mula sa akin. Sunod ng mabilis na pagtulo ng mga luhang kanina pa nya pinipigilan. "Wag kang umaktong parang concern na concern ka sa mga disisyon ko kung sino at anong klaseng lalake ang bibigyan ko ng atensyon at panahon ko. pls lang gayle, hayaan mo akong lumaya sayo. Pagod na ako! at kung magkakaroon ako ng pagkakataon na ibigay ang sarili ko sa isang tao. wala ka ng pakealam doon! Magkaibigan lang tayo. Sana alam mo parin ang lugar mo, kagaya ng sinabi mo sa akin noon. " Malamig kong bigkas dito at tsaka kumawala sa pagkakahawak nito at pumara ng taxi pauwi sa condo nya.

Sa isang lungsod na puno ng mga kontraste, dalawang tao mula sa magkaibang mundo ang nagtagpo. Si Hendry, isang sikat at makapangyarihang billionaire, ay nabubuhay sa mundo ng luho at tagumpay. Subalit, may isang bagay na nagpapaiba sa kanya sa iba pang mga mayayaman-siya ay pilay. Dahil sa isang aksidenteng hindi nya inaasahan, si Hendry ay gumagamit ng wheelchair, ngunit hindi ito naging hadlang sa kanya upang makamit ang mga pangarap at maging isa sa mga pinakamatagumpay na tao sa negosyo. Sa kabilang banda, si Sienna ay nagmula sa isang mahirap na pamilya. Lumaki siya sa isang maliit na baryo kung saan ang bawat sentimo ay mahalaga. Sa kabila ng mga pagsubok sa buhay, si Sienna ay matiyaga, matalino, at puno ng pangarap. Nagtrabaho siya nang husto upang makapag-aral at umahon sa kahirapan. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang pagkikita nila mula sa isang simpleng pagkakataon tungo sa isang malalim na koneksyon. Sa gitna ng mga hamon ng kanilang magkaibang mga mundo, natutunan nilang magtulungan at magbigay inspirasyon sa isa't isa. Si Hendry ay nakita ang lakas at pag-asa sa hirap ng buhay ni Sienna, habang si Sienna naman ay natuto mula sa tapang at talino ni Hendry sa pagharap sa mga pagsubok. -Hikari.

Costasia and Yve - dati, sila 'ang prang magnet na hindi mapaghiwlay . Pero gaya ng iba, dumaan din sila sa misunderstandings, tampuhan, at mga iyakang walang kasiguraduhan. Hanggang sa dumating sa point na... napagod sila sa isa't isa. 💔 Pero sabi nga nila, kung para talaga sa'yo, babalik at babalik 'yan. At minsan, kailangan mo munang masaktan para ma-realize mo kung sino talaga 'yung worth it. A story of love, breakups, at mga what if na naging second chance. Kasi minsan, kahit gaano karaming beses kayong pinaglaruan ng tadhana... kung kayo talaga - kayo pa rin sa dulo. 🌙💫

𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘢𝘯 𝘢𝘬𝘰 𝘵𝘶𝘵𝘶𝘯𝘨𝘰. My earliest memory is not of toys or laughter, but of leaving. While my mother and I continued to suffer, he was already 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘺 - with a new family. He was successful. He was happy. He had a new home. While my mother squeezed every ounce of her strength just to put food on the table, just to push me forward even as she slowly burned out, my father was enjoying his life. 𝘉𝘶𝘵 𝘵𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘪𝘴 𝘰𝘯𝘦 𝘮𝘦𝘮𝘰𝘳𝘺 𝘐 𝘤𝘢𝘯𝘯𝘰𝘵 𝘭𝘦𝘵 𝘨𝘰 𝘰𝘧. A neighbor. A child who became my friend - only for a moment. We called each other Rien and Damiel back then. As if it was just the two of us in the world. I 𝘯𝘦𝘷𝘦𝘳 learned his real name. 𝘐 𝘯𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘴𝘬𝘦𝘥. We only shared a month of time, yet he left behind something 𝘴𝘮𝘢𝘭𝘭 - something I could never 𝘣𝘶𝘳𝘺 in the past. A butterfly hair clip, and a feeling too young to be given a name. He even promised he would marry me someday. I grew up. New faces surrounded me. I learned how to love different things. I found friends who felt like home and online connections that faded and disappeared, memories that came and went like summer rain. So why is it 𝘩𝘪𝘮 - the one who stayed for only a short while - whom I cannot forget? 𝘞𝘩𝘺 𝘪𝘴 𝘩𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘰𝘯𝘦 𝘮𝘺 𝘩𝘦𝘢𝘳𝘵 𝘳𝘦𝘵𝘶𝘳𝘯𝘴 𝘵𝘰 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘭𝘥 𝘨𝘳𝘰𝘸𝘴 𝘲𝘶𝘪𝘦𝘵? The truth is, I want to find him. Not to revive the past. Not just as a childhood friend. My goal is to find him because instead of being just childhood friends... 𝘐 𝘧𝘦𝘦𝘭 𝘢 𝘥𝘦𝘦𝘱𝘦𝘳 𝘤𝘰𝘯𝘯𝘦𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘣𝘦𝘵𝘸𝘦𝘦𝘯 𝘶𝘴.

"At kung hinihiling mong umalis, hindi na kita pipigilan." Ang hirap palang magmahal ng isang tao na hindi kayang suklian ang nararamdaman mo para sa kanya. At ang hirap para sa akin na makita ko ang taong mahal ko na may mahal na iba. I'm Angelica Maye S. Talavera. I am a student at Guanzon National Highschool. Inaamin ko na hindi ako pinalaki ng maayos ng mga magulang ko, kaya ko nagawa ang mga bagay na 'yon. Mahilig akong mag bake kasi pareho kaming mahilig sa matatamis. We're friends before, pero nang dahil sa isang pangyayari, nabago ang lahat. Nahiwalay kami sa isa't isa, akala ko'y habang buhay na kaming hindi magkikita pero hindi ako binigo ng Panginoon. Pinagtagpo n'ya ulit kami. Si Reymel Eduardo L. Samson, ang lalaking matagal ko nang minamahal. Kaso may mahal siyang iba, ang laking panghihinayang ang naramdaman ko. Hanggang sa may nangyari na kakaiba sa pagitan namin, doon nagsimula ulit ang pagsasama namin. Pero sa isang pagkakamali muling nabago ang lahat, but this time. Kasama ko siya, kasama ko ang taong mahal ko. Ngunit habang tumatagal inaalingawngaw ako ng pagsisisi. Kung bakit ko ginawa ang bagay na 'yon. Kung hindi dahil sa katangahan ko hindi siya mahihirapan. Kung hindi dahil sa nararamdaman ko sa kanya, sana nakakasama pa niya ang kanyang pamilya at ang aming mga kaibigan. Pero wala na, huli na ang lahat para itama ang aming pagkakamali.

Mahirap ang buhay, lalo na kapag wala kang pera, pero para kay Chantina, mas mahirap pa rin ang maging katulong ni Poseidon Montellier. Masungit, palaging mainit ang ulo, perfectionist, at hindi puwedeng ma-late sa anumang utos nito. Pero sa ngalan ng pera at sa pangarap na matagal na niyang gustong maabot, tiniis niya ang lahat. Isang araw, inalok siya nito ng tatlong milyon kapalit ng isang bagay na hindi niya inasahan - ang magpanggap bilang fiancée ng amo. Halos lumuwa ang mata niya sa laki ng halaga at muntik na siyang himatayin sa kondisyon, pero sa huli, pumayag siya. Akala niya, madali lang ang magpanggap. Pero bilang fiancée ng isang bilyonaryo, kinailangan din niyang masanay sa mga bagong bagay. "Lean on my shoulder," "Hold my hand," "Hug me," "Kiss me" - mga utos na sa simula'y nakakailang, pero sa kalauna'y nakasanayan na rin niya. Kung kailan sanay na siyang kasama ito, saka naman nagbalik ang ina ng mga anak ng lalaki. Mabilis pa sa alas-kuwatro, tinapos nito ang kanilang kasunduan at pinaalis siya sa mansiyon. Parang binuhusan siya ng malamig na tubig, at doon niya napagtanto na hindi lahat ng papel na ginagampanan ay nagiging totoo. Noon lang niya na-realize na mas mahirap ang magpanggap na masaya kaysa magpanggap na fiancée ng amo, at kahit tatlong milyon pa ang kapalit, hindi nito kayang punan ang lungkot at pangungulila niya sa taong natutunan na niyang mahalin.

After months apart since graduation, Zekei and Ellejei reunite. He carries hope, she carries doubts-but together, they chase the moments they once thought were lost. As days blur into nights, they hold on to borrowed time, not knowing how fleeting it truly is. ｡ﾟ•┈꒰ა ♡ ໒꒱┈• ｡ﾟ Lincei Jhan Jao Zxyler Kalvin Ynrid "Tayo 'yan." Ang palaging sinasabi sa'kin ni Zekei. Ayokong maniwala. Una sa lahat, ang corny. Sunod, manghuhula ba siya? Third, toothbrush muna. Fourth, wala lang. Ayoko lang talaga sigurong tingnan ang hinaharap na siya ang kasama kong abutan ng hamog sa daan habang nakatambay, o di kaya ay kumain ng pastang hindi ako ang nagluto. Ayokong matulad kami sa mga RomCom-na eepal pa ako sa kasal nila ng dapat sana ay magiging asawa niya dahil 'yon ang dumating noong mga panahong wala ako at nasa kasalukuyan siya ng pagmmove on. Ayoko rin naman 'yung mga fiction na magkakaroon siya ng superpowers at tutubuan ng buntot at mahabang tenga, tapos ililigtas niya ako mula sa malaking halimaw na sa dami ng tao sa lugar namin, ako pa talagang sira na ang atay kaiinom ng alak ang pinuntirya. At mas lalong ayoko ng thriller, tipong may kapatid pala ako at lumaki siya sa ibang bansa-uuwi siya ng Pilipinas para ipamukha sa'kin na kahit hindi niya mabigkas nang tuwid ang salitang 'nakakapagpabagabag' ay mas matalino pa'rin siya dahil ingles ang pangunahin niyang lenggwahe, nasaan si Zekei do'n? Nasa bahay ng kapatid ko, kasi kapatid din pala niya 'yon at iisa ang tatay namin. Kainis. Basta. Ayoko ng kahit ano sa mga 'yan.