TANRI MİSAFİRİ

Alen Alis Avam, on dört ve on yedinin bir sayıdan ibaret olmadığını, bir zihin paradoksunun göstergesi olduğunu yanlış şekillerde öğrendi. Dört sene sonra bir gece yarısı, odasını aydınlatan telefon ışığı ona siyah dosyanın anahtarını uzattı.

Yedi Büyük Günah, sana geçmişini anlatan o masalın son sayfası mı yoksa zehirli olduğunu bile bile yediğin elmanın çürük yanı mı?

On dört; bacaklarının arasına sızan bir başka kan damlası, elma renginde değil bu sefer, acının soy ağacı; rahminden çıktığın kadın sana inanmadığı gün neden şaşırmadın yalancı kraliçe, belki de avuçlarından taşan kırmızı lekelere baktın hak ettim dercesine, oysa izlediğin bir filmin son sahnesi sana fısıldamıştı o acının kaynağını.

On sekiz; deli hastanesi, dil hapishanesi, vicdan mahkemesi; sarı saçlarını boynuna urgan diye dolamasına neden olan yaş bundan ibaretti, bir yanlışlık kafasının içerisindeki seslere mahkum bıraktı o kızı, eline tutuşturulan kürek bir geleceğin çukuruna uzatılan mum aleviydi, sen o toprağa girerken sorun yoktu, o sorun bir annenin kızını, bir cam pencerenin arkasında izlediğinde başladı.

Sen artık sadece kendini öldürmeye teşebbüs ettiğinde görebiliyorsun o küreğin sahibini, o ise izliyor uyuduğu her an senin için ağlayarak kazdığı toprağa girişini.

Başka bir hikayede canavar sayılacağın geçmiş, seni yaralı mı yaptı, yoksa sönmüş bir mum alevine kurban mı?

KAOS SERİSİ.