
Uçurumun kenarında gökyüzünü süsleyen ay ve yıldızlara bakıyordum. Bu belkide son kez huzurla gökyüzünde baktığım zamandı çünkü savaş yaklaşıyordu hatta belkide başlamıştı. Ensemde hissettiğim nefes ile arkamı döndüm. Kırmızı gözler bana ışıl ışıl bakıyordu. "Despina" Adımı fısıldayışını umursamadan ona arkamı döndüm ve yönümü yıldızlara çevirdim. Beni duyacağını bilerekten fısıldadım ona. "Yıldızlara iki şekilde bakılabilir ya oldukları şekilde yada olmalarını dilediğimiz şekilde" Gözümden bir damla yaş çeneme süzülürken arkamı döndüm ama tek gördüğüm koca Bi boşluk olmuştu. Raphael Lorenzo Rowlands beni karanlıkta bırakıp gitmişti.All Rights Reserved
1 part