Sorunlu bir çocuk olan Hwayoung, çok sevdiği Yeosu'dan Seul'a taşınır. Amcasının okulunda eğitime başlar ve son lise yılını dolu dolu geçirir. Fakat pürüzler yoldan sapmasına engel olacak mı yoksa çıktığı yolun sonunu getirebilecek mi?
----
Yıllarca kaybettiğim her şeyin yerini dolduracak bişey buldum. Fakat uğradığım ihanetin, açtığı acı boşluklara dolduracak bişey bulamadım.
----
Eskiden çok ağlardım. Girdiğim yolların pişmanlığından, başarısızlığımın pişmanlığından, iyi bir insan olamadığımın pişmanlığından en çokta annemin istediği gibi bir kız çocuğu olamamın pişmanlığından. Fakat büyüdüm, büyüyoruz, zaman çabuk geçiyor ve biz hiç bir şeyin farkında olmuyoruz,anın tadını çıkarmıyoruz ve yalnızca pişmanlıklarımızla yaşıyoruz. Pişmanlıklar hayatımızda kusur olmamalı gerekirse hayatımızı kusurlarıyla sevmeli bir süre sonra kusurları ortadan kaldırmalıyız. Ne de olsa hayat her şeye rağmen devam ediyor o yüzden yaşamaya dair bişeyler yapmalıyız.
Büyüdüm. Ağlamıyorum. Artık hiç bişey için pişmanlık duymuyorum. Sadece hayatımı yaşıyorum.
___
"Çığlık filimini bilirmisin?"
___
"Bunca zamandır bunların arkasındaki kişi sevdiğim kadınmıydı yani?!"
___
"Billy hiç bir zaman Sıdney'i sevmedi Abel..."
(Scream filimini bilmekte fayda var çünkü çok iyi gönderme)
___