𝒦𝒶𝓎𝒷𝑜𝓁𝓂𝓊ş 𝑅𝓊𝒽𝓁𝒶𝓇

Kimdi?

Bu derin yalnızlığa onu hapseden, ölümüne korktuğu denizin dibine duygularını gömen ve açığa çıkmalarını engelleyecek kadar korkutan.

Bildiği sonsuz, sayısız hayat ve yaşam, düşünce vardı ama bunlar hiçbir zaman onu yalnızlıktan kurtaramadı.

Bilgi hiçbir zaman güzel bir hayat getirmemişti ona.

Kitaplar da yalan söylemişti. Yalnız kalmıştı hepten.

Düşündü. Her zaman yaptığı gibi sadece ona fayda etmeyecek şeyler düşündü uzun uzun.

Hiçbir sonuca varamadı. Belki de sonuca varacak bir şey yoktu ortada.

"Olabilir" diye bir yorumda bulundu içindeki uçsuz bucaksız karanlıkta şikayetsiz varlığını sürdüren ses.

"Belki de ortada bir sonuç yoktur" diye yeni bir teori attı ortaya aynı ses.

"Belki de bir sonuca ihtiyaç yoktur" diye devam ettirdi kadın.

Hemen ardından bir yıldırım misali düştü aklına o düşünce.

"Peki ya neden bu kadar sorguluyorum?"

Tekrar düşüncelere daldı.

Bu hapishanevari yerde yapabileceği başka bir eylem yoktu nasıl olsa. Zamanı da boldu.

Güneş battı yavaş yavaş ve tekrar doğru.

İnsanlar gelip geçti, yaşayıp öldü.

Kâh konuşturlar kâh sustular.

Baktı kadın. İzledi, gördü ama başka bir şey yapmadı.

Kadın hiç kıpırdamadı olduğu yerden. Uzun zaman önce bıraktı çabalamayı. Sadece izlemeye koyuldu bir süre sonra.

*************★*************

Son derece karışık ve garip bir kitabı okumaya başlayacaksınız.

Bu kitabı yayınlama konusunda biraz tereddütlüyüm açıkçası ama sorun değil. Devam edebildiğim kadar ilerleyecek bu durum.

Kitabımda katakterlerin isimleri olmayacak.

Dış görünüşlerini de ayrıntılı bir şekilde -belki de hiç- tasvir etmeyeceğim.

Eğer bu kitabı okurken kendini bulduysan ne mutlu bana.

Umarım hoşuna gider bunu okuyan sevgili okuyucum.

★ KİTABIMDA BAŞKA KİTAPLARIN TANITIMLARI YAPILMASINI İSTEMİYORUM. HAYIR APTAL YAZAR GRUPLARINA DA GİRMEYECEĞİM.