•tamamlandı
"aklın varsa konuş çocuk." tutuşu sert, tıpkı sesi gibi. "deliliğimi sorgulamak gibi bir hataya düşme sakın, ipini parmaklarım eder bu küçük odada ikimizi de yakmaya yetecek bir yangın çıkartmaktan gocunmam."
bariz belli deliliği soluklarımın sonunu getirirken, şimdikine tezat, bir kaç tik tak süresinden çok daha fazlası boyunca ciğerlerimde ağırlayamayacağım nefeslerimin teminatı önden. Ölümüm elinden, ölümüm gözlerinden, ölümüm karşımdaki azrail çehresinden, yok oluşum varlığının mevcudiyetinden.
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?