Başımdan geçenleri hiç yaşamamış olmayı dilerdim. İnanın. Doğduğum evde huzur yoktu. Şimdi bile yüzünü hatırladığımda midemin bulandığı alkolik bir baba, uyuşturucu bağımlısı bir abi ve tüm bunların hiçbirini hak etmeyen bir anne. Üzerinden 20 yıl geçtikten sonra yaşadığım bu travmatik geçmişi artık kağıda dökmeye karar verdim. En azından artık bunu yapacak psikolojik güce sahip olduğuma inanıyorum. Hikayemin asıl kahramanı ise Ahu'dur. Canım, güzelim Ahu... Seni ne çok özlüyorum bir bilsen!