Korların arasında sıkışıp kaldınız mı hiç? Ben korların yanışını dışardan seyrettim. Korlar zihnime ilişmişti. Ondan ne yaparsam yapayım artık kurtulamazdım. Kafamı duvarlara da sürtsem o yangını hiç görmediğim halde tekrar tekrar izleyişimi kimse unutturamazdı. O yangın benim içime sıçramıştı ve beni yakıp, kül etmeden beni terk etmeyecekti. İçimi öyle bir sarıyordu ki benden geriye tek bir tane dahi kalmasını istemiyordu. Bir köşede ağlarken yanışımı kimse görmek istemedi... biri çıka gelir miydi? dönüştüğüm kişilikten beni çekip çıkara bilir miydi bir başka el? Yangın ismim değil, benim. Yıllarca intikam hikayesi ile büyütülen Yangın her seferinde bu intikam uğruna heba edilmekten oldukça yorulmuştur. Yangın'ın karanlık iç dünyası onu bir avukatın ayaklarına serecektir. Çıkış yolunun o kadında olduğunu bilse de ona ulaşabilecek miydi? Yol engebeler ile doluydu. Ona varabilir miydi? Yangın ailesinin mirasına sahip çıkarak intikam almakta başarılı olabilecek mi? Yoksa annesinin anlattığı o nefret dolu duygulardan sıyrılarak kendi yolunu mu çizecek? Karanlıktayız. Ses yok, ışık yok, baş ucumuzda yanan bir yangın var... kurtulabilecek miyiz? Yoksa küle mi dönüşeceğiz? Yangının şiddeti bizi diri diri yakmaya yemin etmişti oysa...