”Doğru insan” diye bir şey yok,
hayatına giren her insanın
yanlışları var.
Ve hepsi günün birinde seni
kırıyor. Ve hepsi günün birinde
gidiyor. En çok ihtiyacın olduğu anda, en
savunmasız anında.
Sonra sen asla eskisi gibi
olamıyorsun. İnsanlar seni
kırdıkça, insanlar gittikçe.
Her giden içinden bir şeyler
götürüyor, ağlayamıyorsun, hissedemiyorsun.
Ya da ne
hissettiğini bilmiyorsun.
Canının yanması kimsenin
umrunda olmuyor, gözlerinin
yorgunluğu kimsenin dikkatini
çekmiyor. Kimse seni sevmiyor. Yataktan
çıkmak işkence gibi
geliyor.
Evet, biliyorum.
Bazen yaşamak bile zor geliyor.