" Barın ağabey.Babam neden uyanmıyor? hani ben uyan dediğimde uyanacaktı.Yoksa elma dersem çık armut dersem çıkmamı oynuyoruz ha?" Barın ağabey gözlerinde yaşlarla bana baktı." O zaman Elma.Ama bak çıkmıyor...Elma dedim baba! çık! n'olur çık!" Gözlerim yavaş yavaş kayarken mırıldandım " Elma...Elma...Çık baba lütfen..çık!" Babasının prensesi,ışığı,aşkı,tek mirası.Hesna Ezgi Akçay. O yaralı gün acı gerçek çıkmıştı.Babası vatanı için ŞEHİT mertebesine ulaşmıştı. O gece babası ülkesi için ' KAHRAMAN'olurken,Kızı için kapanmayan bir 'YARA' olmuştu...