Ben ruhları kendime çekiyordum Çevreme tiksinti ve nefret yayıyordum. Onun gibi olamıyorum Beni anlayan bendim ve terk edilmiş ruhlardi Benim sessizliğim bir hediyeydi onlara Sevenim yoktu Ben bile kendimi sevmiyordum Gücüm yüzünden değildi O bana bir lütuftu Benim kötü bir niyetim yoktu olamaz da Ama ben Aydım o ise bir güneş Ben geceyi o gündüzü aydınlatıyordu Seveni çoktu ama benim yoktu ... Ben ruhun karanlık tarafından kalıyordum O ise parlak ... Fakat bilmiyorlardı karanlık olmadan, parlaklık olmazdı . Değerim ancak ben gidince belli olacaktı Bu yakındı Geri dönüşü olmayan bir yola gidiyordum Hür irade ile ' Ayın güzelliğini ancak uyanmış olanlar görür 'All Rights Reserved
1 part