Sürgün

*Bu kurguda okuduğunuz kişi, yer , zaman vb. her şey tamamen hayal ürünüdür , gerçeklikle hiç bir alakası yoktur.*

Lanetli bir cadı ve güç iktidarı içinde ezilen bir prensin hikayesi.

.

.

.

"Yakar mısın beni de diğerleri gibi? Gözünü bile kırpmadan , gözümün yaşına bakmadan , yapar mısın bunu? Ya da beni herhangi bir şeye dönüştürüp eğlenir misin benimle? İşkence mi yaparsın günlerce sana yalvarayım diye ? Söyle Maria! Ne yaparsın bana Büyü mü yoksa Katliam mi ? Ölüm mü yoksa acı mı? Hangisinden daha çok zevk alırsın?"

Boğazımı delip geçen soğuk havaya karşın derin bir nefes çektim içime , bu köhne vücuduma da , herkesin delik deşik ettiği ruhuma da nice işkenceler çektirmişlerdi lakin hiç birinde bu denli ağlamak istememiştim , hiç birinde bu denli kaçıp saklanmak istememiştim.

"Krallık bize her şeyi öğretir diyorsunuz ya Prensim , krallık size her şeyi öğretmiş öğretmesine de sadece bir şeyi öğretememiş.."

Sustu , birkaç saniye sustu ve çatık kaşları sık nefesleri ile beni izledi koyulaşan gözleri sadece öfkesi ile beni öldürebileceğinin kanıtı gibiydi.

"Neyi öğretememiş kadın , çıldırtma beni!"

Bu sefer de ben onu izledim tıpkı onun gibi sadece çatık kaşlarım yerine her an yere akacak gibi duran buğulu gözlerimle.

" Cadıların da bir kalbi olduğunu."