Discriminatie

Vroeger was Epilepsie taboe. Toen ik, in Mavo 1,in 1974 een toeval kreeg stond mijn broer daarnaast en hoorde de meiden tegen elkaar zeggen toen ik daar spartelend lag vd zogeheten 'Grand mal': "Kijk ze is gek, laten we haar nog meer gaan pesten". Ik voelde mij niet in mijn waarde gelaten als mens maar werd gezien als epilepsie-'lijer'. De qruqiushoeve voor epilepsie-waarvan het centrum in Heemstede zat-had op hun website van sein een mooie slagzin gezet: 'Epilepsie, Je bent niet wat je hebt'! Ik voelde mij gediscrimineerd op school om mijn ziekte. Ik heb mijn gevoel uitgeschakeld vanaf toen als en soort van copingsysteem/copingmechanisme. Het gedicht is geromantiseerd maar qua oorzaak van taboe dat het gepest tot oorzaak had en daardoor het gediscrimineerd zijnde gevoel dat ik had kwam door een ander soort discriminatie dan in dit gedicht hier maar het komt op hetzelfde neer. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek!