Fırtına

Gözlerimi açtığımda karşımda hiç tanımadığım birini bulmak beni fazlasıyla şaşırtmıştı.

“Sen kimsin?” diye sordum.

“Senin kurtarıcın.” dedi sırıtarak.

Aslında fazlasıyla yakışıklıydı ve bir an gerçek olup olmadığını sorguladım. Gözleri maviydi ve saçları hafif kumral esmer arasıydı. Kokusunu içime çektiğimde daha önce duyduğum bütün kokulardan farklıydı vanilya gibi kokuyordu huzur veren bir kokusu vardı…

“Kurtarıcı mı?” diye sordum. Acaba neyden kurtarmıştı ki? Tabi ki benim jetonum on iki köşeli olduğu için biraz geç düşmüştü ve en son olanları yavaş yavaş hatırlamıştım. Kahretsin beni onun ellerinden bu mu kurtarmışı?

“Evet, az önce pekte iyi bir durumda değildin ve bende sana yardım et mek istedim o kadar. İyi günüme denk geldin hadi gene iyisin.” dedi ve göz kırptı.

“ Ben hallediyordum.” diye karşılık verdim

Sırıtarak “Gördük nasıl hallettiğini şu anda kollarımda yatıyorsun farkındaysan, hayır değilsen fark et çünkü fazlasıyla ağırsın kollarım koptu. İn artık kucağımdan.”