metanoia • tk

Gözleri sonsuzluktu. Gözleri derin bir okyanustu. Gözleri gökyüzüydü. Kayboluyordum. Bana derin maviliklerle baktıkça kendimi kaybediyordum. Böyle bir aşk olabilir miydi? Bir insan bir insana ölesiye tutulabilir miydi? Ben tutulmuştum, kaybolmuştum...
Bana her baktığında o okyanusun derinliklerinde yüzüyor, bulutların ötesinde süzülüyordum. Onun bir bakışı bile beni yerle bir etmeye yeterdi. Kendime soruyordum; bu bir sorun muydu? Hayır, hayır kesinlikle değildi. Onun gözleri benim yaşam suyumdu. O maviler benim gökyüzüm olmuştu artık. Adeta kendi uyuşturucumu bulmuş gibiydim. Tehlikeliydi, evet. Ama vazgeçemezdim, vazgeçmezdim. Onu ne olursa olsun hayatta tutacak, onun mavilerinde uçtuğum gibi onun da benim kahvelerimde koşmasını sağlayacaktım. Çünkü o buna değerdi.

°

texting, düzyazı (ağırlıklı)

°

~taekook~
|SemeTae|

°
Başlangıç [14/03/23]
Bitiş [?]