Artık Ayaz rüzgârları yoktu. Görev vardı, kan vardı, silah vardı, patlamalar vardı ama hisler yoktu. Olamazdı da zaten. Benden tek insanımı almışlardı, beni tek insan yapan kişiyi almışlardı. Renkli hayatım son bulmuştu. Sonum mu geliyordu? Belki de ben öyle sanıyordum.