olmadi

hâla ayak seslerini
duyabiliyordum..
bağırışlar , çağırışlar..
Göz açıp kapatıncaya kadar dolmuştu süre'm. Kur'an da denildiği gibi bir gece bile sürmemişti belki yaşadığım süre .Neden öldükten sonra kıymetli olurdu ki insan , belki de ben öyle sanmıştım. Yapamamıştım tutunamamıştım hayata..
Halbûki ne güzel geçmişti çocukluk yıllarım ,belki de ben öyle zannetmiştim. Öğretmenimin bana ilk sarıldığı o anı unutamadım unutamazdım zaten . O sıralarda oturduğum ilk zamanlarda hemen arkamda oturan çocuk sürekli saçımı çekip benimle uğraştığı için ilk kez kavga etmiştim onunla.
Bilemezdim ki bu çocuğun ,ilerideki kocam ve cellat'ım olacağını....