KAYIP BEN

'Mutlu musun?' dedi benim gibi görünen bir o kadar da farklı olan kız. "Bilmem" diye geçiştirdim soğuk bir sesle. "Peki. Her şey yoluna girecek mi sence? "dedi bu sefer. "Bilmiyorum" dedim. Bana döndü "Ne biliyorsun o zaman?!" dedi sinirli fakat yumuşak bir sesle. Ona doğru döndüm, gözlerinin içine baktım ve "Hiç bir şey" dedim. "Harika! Gerçekten tek kelimeyle harika!" dedi başını iki yana sallarken. Gözlerimi kıstım "Sen ne biliyorsun o zaman?" dedim. Bir an durdu sonra bana dönüp "Hiç bir şey" dedi. Gülmeye başladım. Hayatımda atmadığım kadar kahkaha atmaya başladım. Ardımdan o da gülmeye başladı. Gözümüzden yaşlar akana kadar güldük. Sonra bana döndü, ağzını yavaşça araladı ve "Delirdik biz öyle değil mi?" diye sordu. Omuz silktim. " Seni bilmem ama ben hep deliydim."

Bu iki ayrı bedende fakat tek ruhta var olan iki kızın hikâyesi. Umarım okurken keyif alırsınız. Ayrıca bu hikâyeyi yazmam için ilham olan sevgili ikizime buradan "teşekkürler" ve 💚 yolluyorum.