ZAKKUM

Acılar iz bırakır, travmalar geçmeyen yaralar.

Her acı bir yara,her yara bir yük.

Her yük kamburluk. Onların omuzları çökmüştü. Çünkü yaraları asla kabuk bağlamıyordu.

Kabuk bağlayan yaralar ise,kendine yeni bir yara açıyordu.

Yaralar iz bırakmaz, anı bırakırdı. Ve her yara bir anı olarak ruhta saklanırdı.