Dünya benim için yaşam yeri değil, ölüm yeriydi. İnsanlara baktığımda onların insan olduğunu görmezdim. Onların hepsini öldürülmeyi bekleyen bedenler olarak görürdüm. Benim için her yer ölüm. Her yer kan. Her yer çığlık. Aldığım nefeste bile kan kokusu arıyorum, sebebini bilmiyorum. Belki de hiç doğmaması gereken ölüm meleğiydim. Ben Azrail'dim. İçimdeki ölüm yerine yaşamaya çalışan bir ruh olduğumu gören tek bir kişi vardı. Kardeşim, Buğu... Ama benim Tanrı için çalıştığım yoktu. Ben yalnızca kardeşim için çalışırdım.