Sessiz yağmur damlaları arasında yürüyordum,
Kendimi etrafımdaki insanları izlerken buldum herkes Kafalarını eğmişti, Yağmurdan Kaçıyorlardı sanki anlamışlardı çaresiz olduklarını üzüntüleri,gülüşleri gözlerinden gelen yaşlarla yağmurun birleşimiyle adeta ölü gibiydiler..
Beni bu hastalık ve bu karanlıktan kurtarabilir misin?,unutma ben senim sen bensin..
Hani derler ya, herkes kendi için yaşar çoğunun fikri bu ama başkaları için her şeyi yapabilirler.
Peki ya sen? Sen yapar mıydın.
Defalarca üzülmene rağmen onu sever miydin? Ben sevdim..
son sözüm.. ''Onlara çok iyi bak.''
Olmuştu Taki kendimi onun kollarında bulana kadar.
Sarp:Ada yalvarırım aç gözlerini lütfen çok özür dilerim böyle olsun istemedim,gerçekten kimse yok mu AMBULANSI ARAYIN! lütfen,lütfen bırakma beni..
Kollarımda bedenimde hissettiğim o eller ve onun gözünden akan her yaşı beni son pişmanlığıma
götürmüştü
Yada son muydu?
sıralama.
Bir #4
Bulmaca #2
Sırrı #1
Mesafe #50
Piskoloji #4
Ada #21
"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi."
21 Ağustos 2005.
Saat 02.53
Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler.
17 Ağustos 2016
Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.