Gizli sakli

LECTURAS 11,743
Votos 371
Partes 9

LECTURAS 11,743
Votos 371
Partes 9

Gerçek ailem kurgusudur.

Hikayem çalinirsa gerekli yerlere başvuru yapilacaktir.


Arkadaşlar açıklamada kurgum tamamlandı olarak yazılıyor,  ama devam ediyor


Iyi okumalar🤗Atribución Creative Commons (CC)

Tabla de contenidos

9 partes

Regístrate para añadir Gizli sakli a tu biblioteca y recibir actualizaciones

#230bilimkurgu

Pautas de Contenido

Quizás también te guste

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

zamanında hemşire yüzünden karşılımış bebeklerden biri olan tusem 17 yıl sonra bulunan tusem kardeşleri ile ne yapacak aşiret kitabıdır

seni ailen kendi eleriyle buraya bıraktı gülerek sözleri canımı yakacagindan emin konuşuyordu ama bilmiyorduki benim sevdiklerimden başkalarına kırılacak yada üzülecek bir duygum yoktu benim duygularım beni buraya bıraktıkları gün ölmüştü

Geçmişin İzleri | Gerçek Ailem de dropsofblod

Suna ~ Gerçekler kaç yaşında olursak olalım ne kadar acıtabilir? Doğuda bir öğretmen en fazla ne yaşayabilir ki? Hayatımız birkaç ay içinde ne denli değişebilirdi? Bunları henüz bilmiyordum ve öğrenmem de çok süre almamıştı..

Tam tamına 17 yıl... Acı dolu 17 yıl... Keşkelerin acı bir şekilde gerçeklere karışması... İşte bu acılar ve keşkelerle dolu benim hikayem)

Gecenin Kraliçesi: Medusa de asina_bzkurt

17 yaşında olan genç bir kızın hastanede karıştırıldığı anlaşılırsa ve DNA testi için ailesi ile birlikte hastaneye çağrılırsa nolur? Peki ya bu kız her şeyin farkındaysa ve bunu kimseye söylememişse. Bunun yerine o kadar acıya katlanıp kendini her türlü zorluğa hazırlamışsa ve kimseye ihtiyacı olmayacak bir konuma gelmişse. Genç kızın yaşam felsefelerinden biri de buydu. Eğer oyunda oynamak zorundaysan; O zaman sen de oyun kurucusu gibi davran.

DNA si karıştırılan kızın hayatında neler değişecek Abileri ve ikizi ile anlaşabilecek mi Onu ne zorluklar bekliyor

17 yaşındaki Lara konuşma engellidir ve gerçek sandığı ailesi ile birlikte Amerika'da yaşamaktadır, fakat bir gün gelen telefon ile doğum sırasında karıştırıldığını öğrenir ve DNA testi için Türkiyeye gelirler. 4 abi ve üçüzü olduğunu nereden bilebilirdi?

Karşımda oturan insanlara baktığımda hiç beklemediğim bakışlarla karşılaştım. Kinli bakıyorlardı. Ama niye ki?! Öyle bir bakıyorlardı ki kendimi suçlu hissetmiştim . Hiçbir şey yapmadığım halde . Tekrar ve tekrar 'hiçbir şey yapmadığım halde' #1-Başarmak #2-Babam #2-Özgüven

"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Diye sordu, sakin kalmaya çalışarak. Gözlerini yumdu kısa bir süre, sakinleşmek için. "BEN, SEN YAŞA DİYE KOKUNA HASRET KALMIŞKEN; SEN KENDİNİ NASIL TEHLİKEYE ATARSIN?!" Diye bağırdı. Sinirle gözlerimi kırpıştırdım. "Ben yaşayayım diye öyle mi?" Diye sordum, boş gözlerle. "Ya sen beni nasıl bıraktın? Nasıl?" Diye sordum, merakla gözlerine bakarken. "Annem öldü ya benim! Annem!" Dedim, sesim titremişti. "Benim sana ihtiyacım vardı, yaşamaya değil," dedim sertçe. Bakışlarım ifadesizdi, şuan ona olan sinirim, sevgimden daha fazla. Ne zaman terazi terse döner, o zaman ben ona sarılabilirim. Sinirle kollarımı iki yana açtım. "AL! YAŞIYORUM!" Diye bağırdım. Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha döküldü. "Tabii buna yaşamak denirse," dedim. Baş parmağımı tam kalbine yasladım. "Korkaksın sen," dedim, hiç acımadan. Onu arkamda bırakıp odadan çıktım. Asıl benim hikâyem şimdi başlıyordu...

Quizás también te guste

Slide 1 of 10

KOF

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Más detalles