Nabzında harlanan yangın, damarlarında çağlayan öfkeye karıştı.
Acının intihar ipi misali boynuna sarıldığı adam, nabzındaki yangını tüm hayatının değiştiği o karanlık geceye sıçrattı.
O gecede alevler filizlendi.
O gece bir yangın göğü sardı.
O gece kül oldu.
Adam o gün, külden geceye ruhunu bıraktı.
Ve başka bir yerde, başka bir hikâyede aynı küllerden yeni bir alev filiz verdi. Adam, küllerinden doğan şarkıyı duymadı.
Sen yine de sessiz ol, o şarkıyı dinleyen biri var.
"Bizim gerçeğimiz yalanlarımız ve hepimiz birer yalancıyız. İnanırsan, oyun biter."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."