MUCİZELERİN LANETİ

Nerede olduğumu bilmiyorum, neden burada olduğumu bilmiyorum, adımı bilmiyorum. Tek bir kuralı biliyorum, hayatım için oynadığım kumarda zar ne derse onu yapmak zorundayım. Çeşit çeşit renklerle boyanmış evler, renksiz ama kapılarının sembollerle süslendiği evler, kaç yüzü olduğunu bilmediğim ama beni her seferinde bir eve gönderen zar. Bu kasabadan kaçamazsın, kaçmayı deneyemezsin. Kasabanın etrafı şeffaf bir güçle kaplı, çıkmanı engelleyen gücü nasıl aşabileceğimi ya da bunu yapıp yapamayacağımı bilmiyorum. Kasaba seni burada kalmaya zorluyor, oyunu oynamak zorundasın. Bu kumarda kartlar eşit değil, kaybersen öleceğin kesin ama kazanırsan sana verilecek hiçbir şey yok. Bir silahın yok ama silah bulma umuduyla savaşmaktan başka çaren de yok.

"Kasabanın mucizeleri için her gün şükrederiz Tanrıça Mila'ya. Mucizelerin tanrıçasının merhameti için dua ederiz. Bizim gibi artıkları topladığı ve bize bir ev verdiği için ona minnettar kalırız."