Pędzel, trampki i pierwsza miłość

Janek od zawsze był niezwykle poukładanym chłopcem. Jego skrupulatność i chęć dążenia do perfekcji objawiały się w rysunkach - dokładnych, realistycznych szkicach i obrazach wykonywanych w stylu hiperrealizmu. Zawsze nienagannie ubrany, zawsze uczesany i nigdy niesprawiający problemów z czasem został ulubieńcem nauczycieli w liceum artystycznym.

Dlatego też kiedy profesor na zastępstwie łączy go w parę z Patrycją, Janek z ledwością powstrzymuje grymas niezadowolenia. Namalowanie wspólnego obrazu z kimś takim jak ona wydaje mu się absolutnie niemożliwe. Dziewczyna tworzyła chaotyczne malunki, pełne przypadkowych plam i zawijasów w stylu, którego nie dało się ująć w jednym słowie. Była bałaganiarska, niechlujna oraz małomówna, a jej wyobrażenie sztuki zupełnie kłóciło się z harmonią i realizmem, które on tak kochał. Będzie jednak musiał przynajmniej spróbować się z nią dogadać, inaczej jego średnia otrzyma katastrofalny w skutkach cios.

Żywiołowa artystka jest równie nieprzewidywalna co swoje prace i Janek nie ma pojęcia, co zrobić, by skłonić ją do współpracy. Jeśli mu się to uda, wówczas, być może, wreszcie odkryje, czym jest dla niego sztuka.