" İsminin anlamını bilir misin çocuk?" dedi ihtiyar. Bilmiyordum ve isimlerin anlamlarına pek de inandığım söylenemezdi. Tanımadığım için ona arkamı döndüm. Adım atacağım sırada bana seslendi. "Zaferi getirensin. Peki ya kendi zaferin Veronica?" yaşlanmış sesi çatallaşmıştı. "Seni tanımıyorum" diye haykırarak yoluma devam ettim.
Veronica, Veronica, Veronica...
Hayatın, dünyayı değiştirdi. Yeni kurallar, yeni vampirler, yeni yalanlar ve en kötüsü de eğitilirken yaşadığın yakarışlara yenilerini ekleyen vampirler. Hepsi ölmeyi hak ediyor Veronica. Peki ya sen ne yapıyorsun?
Hepsini yaşatıyorsun.
Krallığın yeni varisi, yeni dünyanın son düzenisin Veronica.
İntikamını al Veronica....
Kalbim deli gibi hızlanırken korkuyla geriye adımladım , kaçmalıydım bu çocuğu görmeye dayanamıyordum.
"Dur" göğsüm derin nefeslerim yüzünden inip kalkarken kafamı olumsuzca salladım. "Sakın kaçmaya kalkışma" demesiyle eğdiği kafasını yavaşça kaldırdı ve kızıl gözlerini bana sundu. Gözlerini görmemle dahada korkarken kafamı tekrar olumsuzca salladım kalbim deli gibi çarpıyordu ve soluklarım kulağımda yankılanıyordu. Arabamın kaportasından kalktığı an , dahada geriye adımladım ve üzerime bir adım atınca göğsüm dahada hızlı inip kalkmaya başladı. Kızıl gözleri göğüslerime kayınca dudağının kenarı yavaşça kıvrıldı ve gözleri tekrar gözlerime çıktı. Ağzındaki otu alıp serseri bir şekilde kenara sıktı ve adımları yavaşça üstüme gelmeye başladı kalbim göğsümü yarma pahasına atarken , geriye adımlamayı bıraktım ve arkamı dönüp koşmaya başladım. Asvalt yolda izimi kaybettiremeyeceğimi bildiğim için sık ağaçlı ormana daldım. Ağaçların arasından ay ışığının sayesinde görebildiğim kadar koşarken arada ayağım taşlara takılıyordu.
"Sana kaçma demiştim!"
✴✴✴
Ölüm kadar güzel , öldüren kadar kötü ve kızıl gibi kanlı...
Bu neyin hikayesiydi böyle...
●°•○°•●
Yazar : Hülya ÇÖRTÜK
Tüm hakları saklıdır