"Pretty When She Bleeds" Elif, İstanbul'un arka sokaklarında küçük bir kafede çalışan genç bir kızdır. Hayatı sıradan ve tekdüzedir-ta ki bir gece, yanlış zamanda, yanlış yerde olana kadar. Bir adamın, acımasız bir cinayeti soğukkanlılıkla işlediğine tanık olur. O adam,... Tehlikeli, kontrolcü ve takıntılı. Elif'i gördüğünde, onun kaçmasına izin vermez. Çünki o artık adamın yeni saplantısıdır. Kurtulmak için savaşan Elif ve avını asla serbest bırakmayan adamın karanlık hikayesi... Kaçabilir misin? Yoksa çoktan onun olmuş musun?

Beni yeniden sevemez misin? [Boşanmış taekook] [Angst değil]

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

Smut , +18, bdsm gibi şeyler sevmeyen bakmasın gerek yok

..

"Seni karım olarak görmüyorum" "Bekaretini bozduktan sonra sana asla elimi bile sürmeyeceğim" Ona merakli olduğumu falan mı sanıyordu?

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16'sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar nerede olduğu bilinmiyordu fakat sonra yetimhaneye sevk edilmişti. mutlu olmak için gittiği yetimhane de zorluklar karşısına çıkmıştı. Yaptığı en ufak suçta ve kurallar dışına çıkmasında ceza yiyordu. Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

Yıllar önce yaptığınız 'çocukça' bir anlaşma hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir? ''Anlamıyorsun ki. Ben ne dedim az önce? Sanki o dört duvarın arasında da benimle mi olacaksın?'' ''Olurum.'' -'Ne?!' Aziz'in bu net ve hızlı cevabı karşısında Birce'nin ağzından sadece bu iki harf dökülebilmişti. ''İstediğin bu değil mi? Olurum işte.'' ''Aziz ne dediğimin farkındasın değil mi? 30 yaşımıza geldiğimizde evime çökmenden bahsetmiyorum. Evlilikten bahsediyorum. Bir insanla aynı evi paylaşmaktan. Ev arkadaşı olarak değil. Evli bir çift olarak.''