Beni Affedin

Hayatınıza Girdiğim için Beni Affedin

Eğer gerçekten sevdiğiniz birilerini kaybettiyseniz, bilirsiniz. Karanlık, dipsiz bir uçurumdan düşmek gibi bir şey.
Şayet ölümse kaybınızın nedeni, etrafınızdaki sevenleriniz, anılarınız, yadigârlarınız; size uçurumun kenarında büyümüş koskoca ağaçların sağlam dalları gibi doğal kurtarıcı olurlar. Onlara tutundukça, düşme hızınız yavaşlar, durursunuz ve yavaş yavaş bu sağlam dallara, koskoca kayalara tutunarak çıkarsınız yeniden ışığa. Acılarınız hiç bitmez belki ama zamanla kapanır yaralarınız. Sadece izleri kalır derinlerde. Anne ve babamın kaybıyla yaşadığım acının izleri gibi…
Bir de, hâlâ dünyada olduğunu bildiğiniz kayıplarınız vardır. Siz, düşmemek için onlardan kalan, onları hatırlatan bir şeylere tutunmaya çalışırsanız eğer, her denemenizde ince dallar gibi, sivri kayalar gibi daha çok çizer, kanatırlar sizi. Tutunmaya çalıştığınız her hamlede dermanınız kesilir, gücünüz tükenir. Ta ki -şansınız varsa şayet- kaybınızın yerini dolduracak birisi çıkana ve sizi güvenli kollarında ışığa taşıyana dek. Ama onu buluncaya kadar, ince dallardan ve sivri kayalardan ne kadar uzak kalırsanız o kadar sağlam çıkarsınız uçurumdan. Daha az yaralanmış ve daha çabuk iyileşmeye hazır… Selim, benim kesinlikle bu türden bir kaybımdı… Fakat beni uçurumdan çıkaracak bir güç olduğuna inanmadığım için mümkün olduğunca az yaralanmaya çalışarak, onunla ilgili her ne varsa ondan kaçıyordum…